Zdjęcie: igus

Kable i przewody w zakładach przemysłowych wykorzystuje się do zasilania różnych urządzeń, jak i transmisji danych (w tym sterujących). Z reguły środowisko przemysłowe stawia dodatkowe wymagania związane z odpornością na warunki zewnętrzne i zapewnieniem wysokiego poziomu bezpieczeństwa w wypełnianiu założonych funkcji.

Nie wchodząc w szczegółowe klasyfikacje i podziały można przyjąć, że kable elektryczne można ogólnie podzielić na jedno i wielożyłowe, w których kilka jednożyłowych przewodów elektrycznych otacza jedna warstwa izolacyjno-ochronna. Obecnie żyły w kablach wykonywane są najczęściej z miedzi lub z aluminium.

Przewody aluminiowe są tańsze i lżejsze przy zastosowaniu do przenoszenia takiej samej ilości energii elektrycznej, jak wykonane z miedzi, ale mają od nich mniejszą odporność na czynniki mechaniczne, są bardziej kłopotliwe w łączeniu i mają gorsze przewodnictwo. W przemyśle preferuje się przewody wykonane z miedzi. Oczywiście do niektórych zastosowań stosuje się inne materiały do wykonywania przewodów np. w przypadku światłowodów.

W zależności od zastosowania kable dzieli się na: elektroenergetyczne (np. nisko i średnio napięciowe), telekomunikacyjne, sygnalizacyjne, specjalne itp. W przypadku kabli niskonapięciowych to umieszczone w nich przewody miedziane lub aluminiowe mogą być w postaci pojedynczych lub wieloprzewodowych żył, wiązek lub plecionek. Kable zasilające i przesyłające dane są często ciasnych warunkach przemysłowych umieszczane w ciasnych przestrzeniach, mogą być wyginane i poruszane. Dlatego, by zapobiec szybkiemu ich zużyciu, zaleca się, aby miały promienie gięcia w zakresie od 5 do 15 razy większe od całkowitej średnicy kabla. Natomiast żeby zapobiec pękaniu stosuje się elastyczne materiały osłonowe takie jak: TPE, PCV i CPE. Z kolei kable płaskie sprawdzają się przy zginaniu i w ciasnych konstrukcjach oraz mają zwykle wysoki współczynnik tłumienia zakłóceń EMI / RFI.

Autor: Bohdan Szafrański

Więcej poniżej lub w PDF (link do pobrania):