Druk 3D w prototypowaniu i produkcji

 

Wytworzenie „od ręki” fizycznego obiektu z przygotowanego w komputerze modelu trójwymiarowego jeszcze do niedawna stanowiło obszar, w którym poruszali się autorzy literatury science fiction. Dziś wykorzystując druk przyrostowy, można wytwarzać w pełni użyteczne produkty, a kolejne bariery techniczne są pokonywane.

 

W procesie prototypowania możliwość szybkiego uzyskania przestrzennego obiektu na podstawie przygotowanego w programie komputerowym modelu jest spełnieniem marzeń projektantów. W wielu przypadkach materiał, z którego został wykonany, może mieć drugorzędne znaczenie. Podaje się, że pierwsze próby opracowania odpowiedniego sprzętu i materiałów do tworzenia w ten sposób modeli przestrzennych sięgają lat 80. ubiegłego wieku. W 1981 roku Hideo Kodama z Nagoya Municipal Industrial Research Institute opracował między innymi metodę tworzenia trójwymiarowych modeli z wykorzystaniem polimerów utwardzanych przez światło UV. Za początek druku 3D uznaje się opracowaną w 1984 roku przez Charlesa Hulla i opatentowana w 1986 roku stereolitografię (SLA). W tym tez roku założył on firmę 3D Systems, która wyprodukowała pierwsze drukarki 3D. Druk poprzez osadzanie topionego materiału (FDM) opracował w 1988 roku przez Scott Crump (założył firmę Stratasys). W 1992 roku pojawiły się drukarki wykorzystujące technikę selective laser sintering o większych możliwościach.

 

Autor: Bohdan Szafrański

 

Więcej poniżej lub w PDF (link do pobrania):

 

GM_2017_3_17_23_Prototypowanie
Authors
Tagi

Related posts

Góra
English